วันอังคารที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2552

น้อยใจตัวเองเหลืออะนาท...

ไม่เข้าใจว่าทำไมเราไม่เปิดใจให้กว้างกว่านี้นะกับเรื่องแค่เด็กนักเรียนไปเล่นน้ำกัน..เฮ้อ...จะไม่ให้น้อยใจเสียใจได้อย่างไรเล่าก็พวกเล่นมุดท่อน้ำจากฝากฝั่งของถนนฝั่งหนึ่งมาลงในลำห้วยที่ลึกมาก ๆๆๆ ๆ ๆ แล้วถ้าเด็กติดอยู่ในท่อจะไปตามหาที่ใหนเนี๊ยะแม่เจ้า พอเราดุเด็กกลับเข้าข้างเด็กโตว่าไอ้ตัวเล็ก ๆ ตามเขาไปทำไม ขออนุญาติแม่หรือเปล่าก่อนออกจากบ้าน ปั๊ดโธ่คุณนายที่บ้านนอกคอกตื้นสะตือต้อน่ะไม่ใช่คุณหนูในเมือง เพราะเป็นปกติที่ชนบทเด็กกับธรรมชาติและการออกไปเล่นกับเพื่อนก็เป็นเรื่องปกติ ม๊ายชั่ยเรื่องแปลกหรอกนาจ๊า แต่เราควรจะสอนเด็กทุกคนว่าเล่นอย่างนั้นอันตรายโดยเฉพาะเราเป็นพี่แล้วไม่ควรที่จะพาน้อย ๆ ตัวเล็ก ๆ ไปเล่นอย่างนั้น มาถึงตอนนี้ยังสงสัยอยู่ว่า กำลังเข้าสู่วัยทองหรือเปล่าทำมั๊ยทำมัยถึงเซดแดท......ทบทวนดูใหม่นาเจ้าคา....ท่านผู้เฆ่า....

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น